Πολλοί βλέποντας το όνοµά µου στο βιβλίο θα παραξενευτούν. ∆εν σας κρύβω ότι και εγώ το θεωρώ παράξενο γιατί γνωρίζω ότι είναι έξω από τα νερά µου.
Με τα χρόνια έχω µια πείρα και αρκετές σοφές ιστορίες που τις έλεγαν οι παππούδες µας και θεώρησα ότι κάπου έπρεπε να γραφούν.
Με την ευκαιρία της ακινησίας που έχω τα τελευταία χρόνια, άρχισα να γράφω τις ιστορίες της βεγγέρας. Το βρήκα κάτι σαν ψυχοθεραπεία.
Σιγά-σιγά µαζεύτηκαν πάνω από διακόσιες. Τις διαβάζουν φίλοι µου και µου πρότειναν να τις εκδώσω για να µην χαθούν. Πράγµα που, όπως προείπα, ήταν και δικός µου σκοπός.
Έτσι, σήµερα εσείς κρατάτε στα χέρια σας αυτό το βιβλίο.